20 Haziran 2016 Pazartesi

YAŞAMI FOTOĞRAFLAMAK



Yılda binden fazla fotoğraf çeken, fotoğraf sanatçısı David Leek' e yakın bir dostu: ''Fotoğraf makineni sürekli yanında taşımanı anlıyorum. Önemli bir olayla karşılaşırsan bunları fotoğraflayıp basına satarak yüksek miktarda paralar kazanmak istiyorsun,'' der.
 
Dostunun bu yorumuna David Leek şu cevabı verir:
''Benim fotoğraf çekmedeki amacım yaşamı daha iyi gözlemleyebilmek içindir. Makinemi hep yanımda taşıyorum ki bu hayata karşı uyanık olmamı sağlıyor. Eğer dikkat etmeseydim, tembelleşir ve şeftali ağacımızdaki yeni çiçekleri ya da taraçamda yaşayan bir kertenkelenin renklerini fark edemeyebilirdim.''
 
 
 
Fotoğraf çekmek başlı başına büyülü bir dünya diye düşünüyorum. O an' ı durdurmak, her ayrıntısı ile görebilmek, bakarken insanı bambaşka duygulara sürüklüyor. Fotoğrafçı David Leek'in de dediği gibi '' fark edebilmeyi'' sağlıyor. Bunun yanı sıra , görme duyumuzu ve beynimizi de bir fotoğraf makinesine benzetiyorum ben. Görmeyi bilen gözlerden geçen her görüntü, beynimize nakşoluyor. Anılar adını verdiğimiz fotoğraf albümüne dönüşüyor adeta. Bakmakla görmek arasındaki farkı burada ayırt ediyor insan. Ve tüm bunlar hisseden bir kalbin neticesinde oluyor. Hissedebilen bir kalp, görmeyi bilen gönül gözü...
 
_Sade_

12 yorum:

  1. Evet, bence de tam böyle :)

    Elimde makinam olsun olmasın ( ki çoğunlukla var, en azından telefonum var :) dünyaya hep objektifimden baktığımı fark ediyorum. Ve böylece dünyayı fark ediyorum :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Fotoğraf konusu tamda senin ilgi alanına giriyor sevgili Handan. Zaten çekip paylaştığın güzel fotoğraflardan da bunu görebiliyoruz ;) Çok güzel bir hobiyle ilgileniyorsun . Bence senin için hobiden de öte. Öyle hissettiriyorsun bana :)

      Sevgiler.

      Sil
  2. Çok güzel bir paylaşım . Fotograf çekmek hayatın akışını görnek için daha ayrıntılı bakmak gerekiyor, bunun en iyi yolu da fotograflamaktan geçiyor.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kesinlikle öyle. Çok güzel ifade etmişsin sevgili Tigris, teşekkür ederim.

      Sevgi ve selamlarımla.

      Sil
  3. "Acaba bu hafta neyi paylaşacak, hangi konuyu işleyecek?" diye merak etmeye başlar ya insan; o zaman anlıyor ve biliyoruz ki her şey yolundadır, her şey düzenlidir, daha da iyiye gidecektir.
    Ben artık bayağı meraklı bir "sadedinle" izleyicisi oldum.
    Fotoğraf çekmeyi ben de çok seviyorum.Uzun zamandır kullandığım küçük bir Nikon makinem vardı. Kırıldı, tamiri mümkün olmayınca gene küçük bir Canon aldım. Birkaç yıl önce Mersin'de bir fotoğrafçılık kursuna
    katılmıştım. "Fotoğraf Okuma" diye bir ders vardı. Çok sevmiştim, herkes gördüğü fotoğrafı kendine göre yorumluyor. İnsan kişiliğinin türlü yönlerini tanıyorsunuz.
    Konu fotoğraf olunca içimden geldi, anlattım. Ben fotoğrafı "yaşamın kayıt altına alınması" olarak adlandırıyorum.Savaş fotoğraflarındaki çocuk ve insan yüzleri çok çarpıcı.Doğru, hissetmek çok önemli.Acıyı,hüznü, içteki yarayı... Etkileyici bir fotoğraf, günlerce-gecelerce insanın gözünün önünden gitmiyor.
    Çünkü hayat o ayrıntılarda gizli...
    Teşekkürler Sade.
    Selam-sevgiler.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hoş geldiniz güzel öğretmenim. Hani evde yalnız olduğunuz, tamda ''bir dost olsa da iki çift laf etsek'' dediğiniz zamanlarda aniden kapı çalar da, dostu karşısında görünce mutlu olur ya insan. Yorumlarınızı görmek de öyle benim için. Karşılıklı içilen bir fincan kahve tadında okuyorum tüm yazdıklarınızı. 40 Yıl hatırı kalacağından şüpheniz olmasın.
      Gittiğiniz fotoğraf kursu ne güzelmiş. ''Fotoğraf okuma'' ismi bile heyecanlandırıyor insanı. Fotoğraf çekmenin kimine göre sadece o an'ı dondurmak olmadığını da sözlerinizle çok güzel ifade etmiş oldunuz. ''Yaşamın kayıt altına alınması'' benim içinde doğru bir adlandırma. Acı, hüzün, heyecan, şaşkınlık, sevinç...Hepsini fotoğraflardan okumak mümkün.
      Yaşam haritasında yol alan damlalarız her birimiz. Deniz olmaya doğru yol alıyoruz birlikte. Bu sade yolculukta mümkün olduğunca birlikte bir şeyler paylaşabilmek, birlikte öğrenmek, birlikte anlamaya çalışmak yegane arzum. Çünkü hayat bana öğretti ki ruhunu ne ile beslerse sonunda ona dönüşüyor insan.
      Misafirliğiniz beni çok mutlu ediyor güzel öğretmenim. Bende ''uçun kuşlar'' izleyicisi olmaktan inanılmaz mutluluk duyuyorum. Ve UÇUN KUŞLAR ismi ile bloğumu oluştururken seçtiğim profil resmimin de kuş olmasındaki benzerlik çok hoşuma gidiyor :)
      Güzel sözleriniz için ben teşekkür ederim.
      Kucak dolusu sevgilerimle.

      Sil
  4. bende yanımdan ayırmam her dışarı çıktığımda illa fotoğraf çekerim, canım sıkıldığında başa dönüp hepsine bakar keyif alırım :))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne güzel :) Fotoğraf çekmek de, çekilen fotoğraflara bakmak da ayrı bir keyif sevgili Merve.

      Sevgiler :)

      Sil
  5. Güzel bir yazı :) Teşekkürlerrr

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Okuduğunuz için ben teşekkür ederim :)
      Sevgiler.

      Sil
  6. Sesine kayıtsız kalınamayacak kadar huzurludur deklanşör sesi :). Belkide sözlerle anlatılamayan , cümlelere sığmayan kelimeleri kullanmanın en özel yolu. Her fotoğraf biraz sen,biraz ben ,biraz o. Bir süre sonra aslında anı değil hayatı topladığını fark ediyorsun fotoğraf çektikce. Bir keresinde bir fotoğraf makinesiyle tanışmıştım; ona aşık oldum sonra bir baktım ki, kendimi anlatmanın en güzel yolu her dokunuşta o muhteşem sesi çıkaran deklanşöre basmakmış :). Sonsuzca sevgilerimi bıraktım dostun kapısına :).

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet o ses :) Sözlerini okurken kulağımda duyumsadım desem yalan olmaz. Kendine has ve duyduğunda insanı dönüp sesin geldiği yöne baktıracak kadar etkili.
      Hayatı toplamak ne güzel bir farkındalık :) Aşkın daim olsun tüm güzelliği ile. Sevgini kucakladım , kalbime koydum dost ❤️ :)
      Sonsuz sevgimle, selam ile, tebessümle ❤️❤️ :)

      Sil